Kitano podczas surrealistycznych retrospektyw naśmiewających się z jego własnych poważnych produkcji morduje w filmie wszystkich - swoich producentów, fanów, siebie samego.... Momentami film można odczytać jako ból, z jakim musi się zmierzyć artysta, ból, z jakim musi się zmierzyć człowiek, który jest nieudacznikiem i parę innych, ale to jednak nie jest główną osią tego filmu.

Jak dla mnie film jest wielkim żartem, ale żartem jak najbardziej smacznym, z paroma metaforami, które można jeszcze w jakiś sposób odczytać. Najwięcej z filmu zrozumieją Ci, którzy widzieli i pamiętają wcześniejszą twórczość Kitano (choć może być równie ciężko).

Tytuł jak najbardziej adekwatny co do zawartości filmu - Beat Takeshi łączy wszystkie style, rozprawia się ze swoją dotychczasową twórczością bez litości. Przez to można sobie zadać pytanie: Skoro mistrz zamyka to, gdzie obecnie się obracał, jak będzie wyglądało jego następne dzieło?